Zorg en samenleving

In een keuken van een zorginstelling zit een witte man op het aanrecht. Hij is een jaar of dertig. 

TOBI: "Dat vind ik een moeilijke vraag. Ik kom er zo meteen even op terug."

VOICE-OVER: "Wij zijn het Sociaal en Cultureel Planbureau. We vinden het belangrijk dat keuzes van politiek en overheid goed aansluiten bij het dagelijks leven van mensen. Daarvoor moet je weten hoe het gaat met Nederland en de mensen die er wonen. We onderzoeken en verklaren het vanuit het perspectief van de samenleving. Hoe denk jij over de verdeling van verantwoordelijkheden voor zorg en ondersteuning? We vragen het aan Machteld, Tobi en Jim."

In een klein appartement zit een witte jongeman van rond de twintig achter een bureau. Hij heeft geblondeerd haar en een wenkbrauwpiercing. 

JIM: "Ik denk dat die verantwoordelijkheid bij de burger én bij de overheid zou moeten zitten, met een juiste, gezonde balans."

In een woonkamer zit een oudere, witte dame met een bril. 

MACHTELD: "Ik ga bijvoorbeeld zelf iedere zes weken met mijn vriendin, een oude buurvrouw van nu bijna 92 naar het HagaZiekenhuis om haar te begeleiden voor een oogprik."

TOBI: "Mantelzorgers kun je ook niet alle verantwoordelijkheid geven."

MACHTELD: "Maar de zorg in Nederland zou zo goed op orde moeten zijn dat er zo min mogelijk mantelzorgers nodig zouden zijn."

TOBI: "Het gewoon aantrekkelijker maken om weer in de zorg te gaan werken."

MACHTELD: "Dat we weer handen aan het bed krijgen."

Tobi helpt een man in een rolstoel met koken.

MACHTELD: "'Vind jij dat iedereen dezelfde zorg en ondersteuning zou moeten krijgen?' In principe natuurlijk wel. Je mag geen onderscheid maken: jij wel en jij niet."

JIM: "Ik heb zelf de laatste twee jaar in therapie gezeten. Ik kan zeggen dat ik daar zoveel aan heb gehad, dat ik dat iedereen zou gunnen en zou kunnen aanraden. Ongeacht hoe groot of hoe klein je problemen ook zijn."

TOBI: "Je moet geen onderscheid maken tussen een roker die kanker krijgt of iemand die niet rookt, die kanker krijgt."

JIM: "Ik heb daar zoveel aan gehad en ik denk dat iedereen, van elke laag in de maatschappij, met alle soorten problemen, er wat aan zou hebben. Ik denk dat wij als maatschappij er een hoop mee op zouden schieten als daar meer toegang tot was."

Machteld bekijkt zilverwerk door een loep.

JIM: "'Waar ligt de ondergrens van wat in Nederland goede zorg en ondersteuning zou moeten zijn?'"

MACHTELD: "Wanneer je zorg nodig hebt, dat die er dan ook voor jou is. We denken dan natuurlijk gelijk aan die ellenlange wachtlijsten."

JIM: "De stress die ik om me heen en bij de mensen in mijn omgeving zie, dat is totaal niet oké. Dat is eigenlijk bizar."

TOBI: "Hoe arm je ook bent, dat je naar een huisarts moet kunnen gaan. Niet dat het niet kan, omdat je er te weinig geld voor hebt."

MACHTELD: "En dat je je in veilige handen voelt. Hup, de prik erin en je gaat helemaal blij naar naar huis."

TOBI: "Gewoon toegankelijke zorg voor iedereen. Maakt niet uit waar je vandaan komt, hoe rijk je bent, hoe oud je bent, hoe gek je bent."